Piękne jest życie. Cudownie jest wstać rano popatrzeć w lustro, zerknąć przez okno, zrobić sobie kawę, sok, puścić radio. Potańczyć. Zrobić skłon do ziemi. Pomodlić się. Poczuć, że się żyje, że ma się do dyspozycji kolejny dzień, że można w niego wejść z ufnością, że będzie piękny, dobry, niepowtarzalny. Że jest okazją, by poczuć szczęście.
Cudowne jest, że można widzieć innych ludzi. Że można wejść z nimi w jakąś interakcję, nawet przypadkową, że można się do kogoś uśmiechnąć, coś zagadać, pozdrowić kogoś. Można podsłuchać co ktoś mówi kupując warzywa, czy jadąc autobusem. Znowu, kolejny raz, cały dzień został nam dany. Dany! Dany dany hop sa sa.
Co zrobimy z tym dniem? Jak go przeżyjemy? Czy doczłapiemy się do wieczora, by położyć się wreszcie do łóżka z ulgą, że dzień się skończył, czy będziemy cieszyć się każdą jego minutą i żałować, że się kończy? Wybór należy do nas. Za każdym razem codziennie. Ile jeszcze takich darów musimy otrzymać, żeby zrozumieć, że każdy jest niepowtarzalny. Jedyny!
Dziś jest 11 października 2012 roku. Tego dnia nie będzie już nigdy więcej. Jest dziś. Dziś będę się do wszystkich uśmiechał. Będę mówił im dzień dobry i do widzenia. Będę pytał, czy mogę im w czymś pomóc. Spróbuję zmienić 11 października w ferię wesołych zdarzeń.
Czy mi się uda?
Jak może mi się nie udać, skoro rano Happy zrobiła babkę!? Yupi! This is the Best Babka Ever!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz