Po co nam wojna z włosami łonowymi?

Jakoś musiałam przegapić deklarację wojny z włosami łonowymi...

Ale to się musiało stać jakoś w ostatniej dekadzie. Kobiety zaczęły się golić i w końcu stało się tak, że ilość czasu, energii, pieniędzy i emocji poświęcanych na usunięcie każdego włoska z genitaliów jest astronomiczna. Mężczyźni zresztą też w to idą. Przemysł depilacji narządów płciowych, oraz ilość lekarzy i kosmetyków, którzy reklamują swoje usługi specjalistyczne dla osób poszukujących "czystego i gładkiego" wyglądu tam na dole, gwałtownie rośnie.

Ale skąd się wzięła taka napaść na biedne włoski łonowe? Socjolodzy sugerują, że mamy do czynienia z trendami kulturowymi zrodzonymi z mody bikini i stringów. Aktorki i aktorzy fotografują się bez włosów, a następnie tłumaczą, że chodzi im o powrót do niewinności albo zadbanie o higienę, lub że tak po prostu jest atrakcyjniej.

Ale czy powinniśmy ulegać tej modzie? Czy te argumenty są słuszne?

W świetle mojej wiedzy: NIE. Zła to wojna i błędnie obrany wróg. Lekarze już dawno zorientowali się, że golenie części ciała przed operacjami chirurgicznymi w istocie zwiększa ilość zakażeń miejsc operowanych. A włosy i tak zwyciężą - niezależnie od tego, jakiej broni nie wytoczymy. Niech to będą   żyletki, maszynki do golenia, pincety, woskowanie, depilatory, elektroliza - włosy i tak odrosną. Ofiarą tej wojny będzie jednak skóra.

Usuwanie włosów łonowych podrażnia i prowadzi do zapaleń mieszków włosowych, pozostawiając też mikroskopijne otwarte rany. A golenie konieczne jest często, gdyż w przeciwnym razie skóra staje się szorstka jak szczotka ryżowa. Chcąc mieć "tam" gładko zabiegi trzeba powtarzać, co powoduje ciągłe podrażnienia. A podrażniona skóra w ciepłym i wilgotnym środowisku, jakie "tam" panuje, staje się idealnym terenem dla rozwoju wielu paskudnych patogenów bakteryjnych, jak choćby te z grupy streptococcus, staphylococcus aureus i jego świeżo zmutowany kuzyn gronkowiec aureus - bakterie oporne na metycylinę. Infekcje tego rodzaju bakteriami nie są ani miłe, ani śmieszne i mogą prowadzić do powstawania ropienia, co wymaga chirurgicznego nacinania w celu usunięcia ropienia i zostawia blizny. No i nie wiem, co jest estetycznego w widoku podrażnionej skóry między nogami z zaczerwienieniami, krostkami zapalonych mieszków włosowych. A to jest widok częsty.

Co więcej, często widuję cellulitis (bakteryjną infekcję tkanki łącznej bez ropienia) na mosznie, wargach sromowych i penisie po rozprzestrzenieniu się paciorkowca lub gronkowca po goleniu lub kontakcie seksualnym.

Niektórzy lekarze twierdzą też, że ​​świeżo ogolone genitalia są bardziej podatne na infekcje opryszczki powodu mikroskopijnych ran, przenoszonych z ust lub narządów płciowych partnera. Budzi to podejrzenie, że i inne choroby weneryczne mogą mieć ułatwione zadanie.

Włosy łonowe mają swój cel: zapewniają ochronę skóry przed tarciem podczas stosunku, które może powodować otarcia skóry lub jej uszkodzenie, a zatem pomagają nam chronić się przed bakteriami i innymi patogenami. A poza tym ich obecność jest widocznym potwierdzeniem dorosłości, na które młodzież czeka z utęsknieniem i czego na pewno nie trzeba się wstydzić.

Nadszedł czas, aby ogłosić rozejm w tej dziwnej wojnie z włosami łonowymi i pozwolić im pozostać tam, gdzie chcą i powinny być. Jesteśmy to winni naszym pacjentom. Przynajmniej, żeby im powiedzieć, jaka jest prawda.

Emily Gibson jest lekarzem rodzinnym i pisze bloga Barnstorming.

Tłumaczenie Jason Polak

--------------
Zobacz oryginalny tekst